Özezer Şiiri - Mehmet Artem Aykut

Yarışırdı martılar vapurlarla
Ve vapurlar uzaklaşırdı karşı kıyıya
Varış saati belirsiz
-kesinlikle rötarlı-
Belki de uğramazdi bu limanlara.

Sıcak,
Kaçamak bir buseydi belki de
Güneşin ışıkları tenimde
Bir vardı bir yoktu
-ama kesinlikle sıcaktı-
Bugün eski takıklarına takasım vardı.

Gri bulutların arasında
Beliriveren bir parca aydınlıktı
Gözlerindeki mutluluk,
Bir damla yaş süzüldü sonra,
-kesinlikle böyle bir şey vardı-
Sağanaktı.

Camlara yansıyan bir silüet
Dudaklarının kenarında asılı kalmış bir gülümseme, heyecanlı
-kesinlikle taşikardi-
Küçük, mahsun,
Annesinin parmağından tutup cekiştiren bir çocuk gibi aceleci...
Dedim ya bir vardı bir yoktu
Aslında hiç yoktu
Hep vardı.

İnceden sızlarken burnumun direği özleminle
Kulak tıkıyor inatla
"Hiç gelmedi, hiç gelmeyecek
Senin degildi, hiç olmadı”
çığlıklarına kalbimin...
Sızlıyor burnumun direği inatla
Yanıyor, sızlıyor tenim
Canım acıyor, çaktırmıyorum
-kesinlikle dik duruyorum-
Sokakta oynarken düşen
Yaramaz bir çocuk edasıyla
Bilmiş bilmiş sırıtıyorum
"Acımadı ki!"