Özet Şiiri - Metehan Parlak

Göz bebekleri benzer kör kuyulara
Kaçıncı asrın şahidi bu? Aynı karanlık
Her asır pranga vurulmuş duyulara
Kaçıncı kuyu bu? Yıldız düşsün bir anlık

Kılıçlar tortulandı göğüslere
Bulutlar baca olmuş, ufukta handık
Sonuncu darbesi kartalların üslere
Her demde akan, son pıhtılaşmış kandık

Pusu kurmuş uçurumdan yokuşlara
Her adım başı sinsi bir kayalık
Bir düş hediye etti aklım koğuşlara
Kaçıncı hücre bu? Etrafa sinmiş karalık

Söz öbekleri benzer ıssız kumlara
Tane tane birikmiş muazzam sıcaklık
Nefesi anlatmak kokladığım zakkumlara
Yürekte bir ay, şafağa açılmış kucaktık

Cevap aramak şu yanlış sorulara
Neydik, neyiz, nerde kaldık?
Aldanınca Adem meyve süslü korulara
Mana uzaklaştı, maddeden ise borç aldık

Sır denilir mi? Kehanet yüklü olgulara
Çekildi perde ve bir sanrıda hapis insanlık
Bu satırlar sığdırdığım bir özet, derin sorgulara
Kalktı yasak, yenildi meyve ve Ademde ihsanlık!