Özeri'ye Mektup Şiiri - Cemil Aytekin

Evine varınca hatrıma düştün
Ayrılışın dört yıl oldu Özeri
Evinde köyünde eksikliğin var
Sanma adın kayıp oldu özeri

Evladı eyalin torunların can
Dip Mahle sorarsan canlıdır mekan
Osintav’dan bak gör akan bir sudan
Geriye yeşil göl kaldı Özeri

Zor köyünden sana birkaç haber var
Orada mutlu ol çıktı kitaplar
Okul kapanınca göçtü çocuklar
Kuşlar da artık eksildi Özeri

Bekleme bencillik kaybolur diye
Bana ne en büyük silah hediye
Sinkaflı konuşma bitmedi niye
Nezaket letafet öldü Özeri

Mantagara senin sevdiğin yerdi
Ormana ulaşmak devletin derdi
Yaşlı genç demedi yerlere serdi
Doğa sevgisini sildi Özeri

Her taraf barajla doldu da taştı
Akan su kalmadı görenler şaştı
Yusufel halkına efsun bulaştı
Bilmem kim aklını aldı Özeri

Türkiye aşkını bilirdim elbet
Kendinden çok onu severdin dehşet
Kimlerin eline kaldı memleket
Kargalar bu işe güldü Özeri

İşte bu şimdiki halimiz bizim
İnşallah kaybolmaz yolumuz bizim
İnsanlığı sarar kolumuz bizim
Cemil kardeşliği bildi Özeri