Seni sevdiğimi sana söylemedim
Söylemeyi istedim dinlemedin
Çok acı çektim çok özledim
Sense hep mutluluklar içindeydin
Gecemle gündüzüm
Daha dün çocuktum.Sevginin verdiği acıyı o kadar çok hissetmiyordum.Her geçen gün benimle beraber sevgimde büyüdü,verdiği acıyı daha çok hissettirmeye başladı.Peşinden yalnızlığa sürükledi beni.Elleriyle karanlık bir odaya hapsetti.Sırf bana acısını hissettirmek için,bazı zaman yemeğimi ve suyumu kesti.Yetmezmiş gibi sensizlikle delirtti beni.Kimi zaman oyun oynadı,kimi zaman ağır bir tokat attı.Gecelerce usanmadan,bıkmadan ağlattı.Banaköle muamelesi yaptı,köleymişim gibi her istediğini yaptırdı.Her geçen sene yeni bir işgence çeşiti yarattı.Bunları bana yapanın adı da,o çok güzel denen aşktı.Yüreğimi avuçları arasına alıp,hiç acımadan ezdi.Evet; Aşk iyiydi,sevdiğin yanında olunca,güzeldi.Hiç düşünmediler tek taraflı olunca aşk neydi? Kötü mü? Yoksa iyi mi? Bence aşk,yalnızlık ve işkenceydi.Karanlık bir odada sevdiğini beklemekti.Cevap ver artık çağrılarıma.Ellerini uzat bana,gelde ışık ol karanlık dünyama...
Bugece hasretinle başbaşayım
Çaresiz kalmışım ne yapayım
Koyup gittin beni burda
Bıraktın ölümle başbaşa
Nasıl yaşarım ben senin yokluğunla
Nasıl gelmiştim bu yaşa,ömrüm nasıl bu denli akıp gitmişti anlayamadım.Kendimi farkettiğim zaman dertler denizinin tam ortasındaydım.Etrafımı saran köpek balıkları ben çırpındıkça bir parçamı koparıp alıyorlardı.Çevremde sesimi duyuracağım ne bir gemi,ne de bir kara parçası vardı.Farklı olan tek şey,ben çırpınıp hayata tutunmak istediğimde bir parçamın benden koparılmasıydı.Duygularımdı yiyip bitirilen,güvenimdi koparılıp yiyilen,yaşama sevincimdi benden alıp götürülen,hayallerimdi dalgalar vurdukça sağdan sola savrulan.Sonra sen çıktın karşıma,kasıp kavuran,beni o kimsesizlikten kurtaran.Elimden tutup gönlünün sandalında bana yer açan,karanlık gökyüzümü aydınlatan,gecelerime ışık saçan,beni hayata bağlayan.Bir ada bulduk.Issız,sessiz,sakin ve temiz duyguların olduğu bir ada.Yuva kurduk kendimize.Agaç dallarından ördük duvarlarımızı,yapraklarla kapattık çatımızı.Mutluyduk.Bilmiyorduk bu adada yaşamanın şartlarını,dostumuzu,düşmanımızı,bizi neyin beklediğini bilmiyorduk.Günden güne açlık vurdu darbesini.Peşinden onu takip eden ise susuzluk oldu.Bir inanç vardı elimizde,birgün bir gemi gelicekti bizi bu ıssızlıktan kurtarmaya.Tam ada şartlarına alışmışken,karnımızı doyurup,susuzluğumuza çare bulduğumuz zamanda çıka geldi bu gemi.Tekrar dünyamıza geri dönmüştük.Geçen zamanla beraber anladık ki,bu dünya yerini yalancı,sahtekar,sırf çıkarları için birbirini kandıran insanlarla dolmuştu.Farkettik ki,o adadaki açlıkta güzeldi susuzlukta.Umarım yapraklarımızda sağlamdır dallarımızda,yoksa sanada yazık olacak bana da.
Dünyalar alemi gelir üstüme
Ben düşmüşüm senin senin derdine
Yıkılmak olmadı yıkılmadım ömrümce
Sen çıktın karşıma başım göklerde
Ben seninle doğdum
Gözlerinle yaktın içimi
Hasretinle yıktın bedenimi
Sözlerin kurşun gibi deldi yüreğimi
Haram olsun sana benden başka sevgili
Seninle bu yola baş koymuştuk
Hayatımın en güzel yanı
Sensin canımın canı
Yüzüme gülen kuşların
Sensin kolu kanadı
Gönlümün yar-ı
Sebebin yokken ayrıldın
Beni sensiz dünyada bıraktın
Ben seni sevmiştim
Uğruna herşeyimi vermiştim
Beni sensiz bırakıp çekip gittin
Gözlerimde kalmış yaşların
İlk ve sonkez baktığın bakışların
Anlamsız bir rüya çıkmaz bir sokaktın
Yaşadım canımı acıttın
Sen beni çaresiz bıraktın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!