Özendirir Ölümün Zarafetine

Kınaladım uçurdum aslanımı ocaktan
Sıcaklığı da henüz soğumadı kucaktan

Düşürmez önümüze, ardımıza gölgeleri
Ayaydın gecelerin içimizde özlemi

Hani barıştırırdı, eli, dargını, küsü
Hüzün mü olacaktı bayramların süsü

Farklı mı ayrılığın acısı benimkinden
Azaltmıyor acıları, farklı, özel söylemek

Kızıl ötesi ferli gözlerine düşünce
koyu gölgeler, soldu kartal bakışın

Yıldızların üşüyen soğuk ışıklarından
Karanlık ecel miydi koynumuza sokulan

Kimsenin yüzü farklı değil diğerlerinden
Aslına benzemiyor, çökmüş simalar hüzün

Acıların üstüme üstüme gelir şimdi
Gökler çöker, altında kalırım enkazların

Ve bakır çalığıdır artık büsbütün renkler
Yüreğimi acıtır, külü köze döndürür

Mektuba yazdığının rengini güneş alıyor
Resimler çerçevede güle ibret kalıyor

Dağa taşa yazılanı yağmur, rüzgar siliyor
Yüreğe yazılınca ebediyen kalıyor

Yeşile bürününce bedenim biter ancak
Kalbimdeki acılar sonsuza dek kalacak

Bırakamam uğruna düştüğün topraklara
Yurt ettim yüreğimi, gömdüm seni bağrıma

İbretin özendirir ölümün zarafetine
Nasip etsin Allah’ım ereyim şerefine

(29 Ekim 2007 İzmir)