Özlemek bir tutku gibi sararken benliğimizi,
Zehir zemberek yalnızlığında gecelerin.
Eski bir ateşin yeniden yanması mı bu göğsümdeki?
Nedir bu düşüncelerin tutsaklığı, sevginin çaresizliği…
Özgürlükler gözyaşlarına boğulmuşlar,
Zambaklar, çiğdemler, güller ağlamaklı.
Dengeler kurulur yeniden, tüm umutsuzluklara inat.
O gün, sen aydınlatırsın yarınları…
Göz pınarların isyanlardaysa ve seller basıyorsa her yanı,
Aydınlıklar başlasın artık, sende mutluluk sırası.
Ne olur mutsuz olma, umutsuz olma…
Kayıt Tarihi : 9.12.2008 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!