Özlemindeyim Şiiri - Ahmet Coşkun

Özlemindeyim

kokun gelir burnuma
gülistana gömülür gönül
açmaya gül utanır

gözlerin pervane döner başımda
deniz mavisi sahile vurur dalga dalga
ıslanan kum utanır

özlemin bir öpücük tadında
dudağımı yalar kuru rüzgâr
susamaya çöl utanır

efkar vurur akşam üstleri
bir yokluk sokar beni karanlığa
aysız gece utanır

sevdam başımdan aşmış
yakmış bütün ateşleri yakarış
benden uzak bir ben utanır

kafeste bir güvercin
çırpar kanadını kargıştan
kafes utanır