Özlemek yetmiyor yaşamışlara

Köyünden göçenler köyünü özler,
Adını andıkça yaşarır gözler.
Anlatmaya yetmez kelimeler sözler,
Ayağına çarpan taşını özler.

Bahar dağlarına çiçekler serper,
Yaylası koyunu kuzuyu besler.
Yamaçtaki karlar nisanı bekler,
Dereler çağlayan suyunu özler.

Köylünün kalmamış çifti çubuğu,
Ne kaz besleyen var, nede tavuğu.
Varlıklar içinde yaşar yokluğu,
Tarlalar buğdayı fiğini özler.

Komşudan alırdı ödünç ekmeği,
Komşuyu beklerdi, komşunun köpeği.
Tandırlarda pişen lavaş, keteyi,
Dostuyla paylaşan dostunu özler.

Şartlar uygun değil gitmez fukara.
Düşünüp duruyor hep kara kara.
Yıllardır içinde biriken yara,
Semaverde pişen çayını özler..