Özelse güzeldir Şiiri - Kağan Alimollo

Doğallaşıyorum geceleri iki büklüm sokaklarda.
Açılıyor her an zamana karşı savaşlarım.
Gardenyalar diktigim mahallelerden geçerken barışa daha çok yakınlaşıyordum.
İlkbahar harbi sıcak temastayken ellerim silah değil sulh taşıyordu ağır ağır.
Akromatopsi yaşantıların tırnak araları berrak kalırken, kirlenmiş olanlar saflığa yakıyordu aralarda konteynırları.
Dumandı, soğukta beyanı okunmuş olanlara delil safsatası.
Af dilerken dikine konuşmalar geçiyordu üç beş satır kenarlarında.
Yuvam diye avaz avaz gırtlak yapıyordu yetmisiki yaşında bi kadın, yuvam..
Terketmeye son bavul hazırlarken, kayan sokakları, ardımdan bakan yalnızca siyah beyaz desenli kızımdı..
Kepenk kapatmıştı esnaf esefle savaşmaktan kaçıp.
Bense bırakamıyordum gardenya diktigim mahallemi..
Yasaklara doğru sarılırken, ömrüm geri sayıyordu hayatımı, kör gözlerimin içine.
Şerit şerit geçiyordu önümden, ceset doluydu, haset doluydu, vasat yaşantı gibi duruyordu, öylece izledim.
Sonunda gülen ben oluyordum, o oluyordu, sıkılmış hayatın bel kemeri gibi duran.
Asılmış olan bir şey vardı.
Bu defa geride ceset değil yazılar kaldı.
Küçük bir çocuğun elinde torba torba.