Yıl dokuz yüz doksan dört
İki bine altı var
Mevsim kış, geceler uzun
Ömrümün tükenişine benzer
Şekli, pençerede eriyen buzun
İnsan maziyi düşünür de bazan
Eriyen buzun izleri gibi sessiz
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta