Öze Göre Mükafaat Şiiri - Yunus Akkale

ÖZE GÖRE MÜKAFAATI

Kıskanç olup hasedinle yakarken
Derdine dermanı, nazara güven.
Batıldır boynuna boncuk takarken
Cahile muskayı, yazara güven.

Anlamaz ticaret, bilmez sermaye
Karınları doymaz yoktur bir gaye
Dışta değil, içte olmalı maya
Herkes mal satar, sen pazara güven.

Öyle atar ki; hedefte birinci
Kuyruğa şeytan cahilin bilinci
Sözü para etse olurdu inci
Sefaletin sonu, mezara güven.

Yıldızları rüşvet, satar uzayı
Kendine ayırır, çok alır payı
Önde gider, alır ok ile yayı
Çöplükte kahraman, horoza güven.

Düşüncede hasta, ahlakta zebun
Kuruşa kurşun atar, züğürt Karun
Dalında sararır, kelekten kavun
Mazeret bir yana, maraza güven.

Öyle bir kulağı, gözünden keskin
Hakiki tembel ama nede sakin
Herkes dinliyor da anlamaz lakin
Nasıl bir anlayış, ahraza güven.

İncitme anayı seni emzirdi
Analar çekerde her türlü derdi
Karşılık beklemeden her gün verdi
Sen ise flörtle, huzura güven

Nasıl insan şeytan lanet okudu
Yer yetim aç uyudu kendi dokudu
Allah verirde varları çok idi
Artır da azaltma, çereze güven

Analar ağlarda düşürmez dara
Evlat hal hatır sormaz kalbi kara
İyileşmez yürekte bin bir yara
Amel defterinde, hazıra güven

Helalde tat bulmaz haram lezzeti
Bey dedirtti ya hırsıza serveti
Bilseydi özden mahşerde zahmeti
Gönülden tövbesiz, namaza güven

Ne iş, alır satar tartıda hile
İçte nefret ölmez çekmeden çile
Her bir şeye konuşma gem vur dile
Yapılan hazırlık, gül zara güven

Yunus binme sende emanet ata
Görünür derdi, ne gerek ispata
Tekrar ederde suç sayılmaz hata
Ne biçim amel, intizara güven.