Düştüm yollara, kalbime yardıma,
Karanlık çökmüştü kaldırımlara
Aklım önümden yürüyordu
Adımlarımdan sanki korkup kaçıyordu.
Çıktım yollara, güneş doğmamış daha
Seher vakti istasyonda azar azar
Kavuştu gözlerim hasretle yalnızlığıma
Benim değildi,kin içinde yargılar
Ölmek, gözünde ölmek
Anılarla dolu bir hayatı gömmek
Gülmek, gülümsemek
Yalancı doğruları söndürmek
Dönmek, kendine dönmek
Nelerden sonra
Tüm ağırlığıyla
Mutlu olur mu kalbim
Üşüdükçe şimdi ellerim
Kırar ayazlarım aklımı
Parmaklarımın arasındaki sevdayı
Üzülüpte almam onu
Sol yanımdaki ilk yerine
Dağılır sessiz sedasız ağrılarım
Bilirim bugünki gibi yarın
Acıtmayacak yalnızlığım.
Kayıt Tarihi : 3.12.2008 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir İstasyonda, Bir otobüs garında, Bir otel odasında, Nice yalanlardan sonra Kendiyle karşılaşan Yalnızlığına kavuşanlara hediye ediyorum... Özlem Deniz
evet burada başlıyor dönüşler muhasebeler adı karışmış yalan yanlış sevdalar yüreğine sağlık
Can-ı gönülden tam puanla tebrikler ve listemde. Yüreğiniz dert görmesin, kaleminizden mürekkep eksilmesin Özlem Hanım!
TÜM YORUMLAR (5)