Öze Dönüş Şiiri - Sedat Köse 4

Hasret deryasında yüzüp ıslanan,
Tenim kibrini dökmeye başladı,
Umut voltasında gezip puslanan,
Ruhum gururu yakmaya başladı...

Hasret limanına atıp demiri,
Sabır ile ifa edip emiri,
Bilmem ki şu hasret gönül yurdumu,
Benlik duygusu bıkmaya başladı...

Şan, şöhret denen her ne varsa boşmuş,
Hayal denen ne varsa zaten yokmuş,
Nasipte ötesi hakikat imiş,
Gözler yaşını dökmeye başladı,

Hayat ile ölüm arası bir yol,
Kimi paşa, kimi yetim, kimi dul,
Ezelden ebede giden kutlu yol,
Kalbim gümanı yakmaya başladı..

Zaman ve mekan ötesi düşler,
Bize bereket hasret denen kışlar,
Her Gece Ardından yeni gün başlar,
Gönül nefreti yıkmaya başladı,

Kimi kime, ne pay biçer bilinmez,
Nefret tarlasında güller derilmez,
El lafı için imandan geçilmez,
Ruhum ki günah dökmeye başladı..

Şiir: SDT KS