Öze Dönüş Şiiri - Yusuf Bilge

Yorgun ikilemler arasında,
Bulanık ormansı bakışlarda,
Uyur-gezer hülyâlarımızın
Belirsiz çağrışımlarındaki,
Hasret çarpanlarından habersiz,
Dertlerimi çoğalta çoğalta,
Bir kayıp çerağda sönüyorum.

Belki küllerimden doğacağım
Buhranlarımızın sırlarına,
Kuytularda çiçekleri solan
Dileklerimin açmazlarına.

Bunca sis, duman, nifak içinde
Sezgime güvenerek yine de,
Yıldızlara nişan alıyorum;
Üstümüze çullanan gecenin,
Şafağı sökmekte, biliyorum
Ve köşe bucak gücüm yettikçe
Kehanetini gerçek kılacak
Özgün bir efsane arıyorum.

Bengü taşların sesiz çığlığı
Atam Bilge Türk’ten çağrılarla
Sıla boyut titreye titreye,
Kendime dönüyorum
.......kendime dönüyorum
.............. kendime dönüyorum.