Öze Döneyim Şiiri - Dr Hayati Gönültaş

Sabahtan güle düşen çiğ damlasıyım
Haydi, al götür beni öze döneyim
Bir aşığın elinde gönül sazıyım
Vur tele de inleyip söze döneyim

Başağında sararmış buğday gibiyim
Kanla dolu savaşın son neferiyim
Bir sanatçı önünde kızgın demirim
Döv beni vurdukça köze döneyim

Yola düşmüş kağnının acı sesiyim
Çilenin azabın değişmez eşiyim
Yıllar boyu güneşsiz kış mevsimiyim
Doğ bana ısıt haydi yaza döneyim

Dayanmadı yürek kesildi nefesim
Prangalar içinde sanki esirim
Gel desen ah bana koşarak gelirim
Çağır beni savrulup küle döneyim

Ne divane bir aşık ne de deliyim
Bir vadinin meltemi serin yeliyim
Efendimsin elinde siyah köleyim
Çöz beni de sal hadi hüre döneyim