Öze Döndürdün Şiiri - Mehmet Şahan

ÖZE DÖNDÜRDÜN

Bağbanın bağından üzüm beklerken,
Kuruttun dalımı güze döndürdün!
Sevdanın dağından çözüm beklerken
Çürüttün dağımı düze döndürdün!

Ayrılık hasreti bitecek derken,
Sevdanın hasleti tütecek derken!
Son derdin hasreti yetecek derken,
Kestin dermanımı, yüze döndürdün!

Kerem Aslı’sından mihnet bekler mi?
Mecnun Leyla’sından zahmet bekler mi?
Gönül deryasından rahmet bekler mi?
Kuru pınarımı göze döndürdün!

Yücelerden aldım ilam eyledim,
Gecelerde daldım selam eyledim!
Hecelerde kaldım kelam eyledim,
Suskun kelamımı söze döndürdün...

Çırpınan şu kalbi yorma boşuna,
Bu öyle bir hal ki, sorma boşuna!
Kavuşma hayali kurma boşuna,
Sızlayan yaramı köze döndürdün!

Pir-î Fanî der ki; kul yanmış dilden,
Kulunun dermanı ayanmış halden!
Bülbülün feryadı beyanmış gülden,
Aşk ile sevdamı öze döndürdün...

MEHMET ŞAHAN (Pir-î Fanî)
17.11.209 - İSTANBUL