Öze Akan Nehir Şiiri - Mahmut Topbaşlı

Ümidi yeşertip, söndüren sensin,
İçimde kor ateş yaktırırsın yar…
Yönümü menzile döndüren sensin,
Ümitle yarına baktırırsın yar.

Beyaz bulutları yayıp semaya,
Bir gül şafağında baktın dünyaya,
Kavuşması gibi nehrin deryaya,
Çölüme rahmeti döktürürsün yar.

Ümid-i vuslatın ömrüm boyunca,
İçtikçe susarım açım doyunca,
Yola koyulurum kokun duyunca,
En derin nefesi çektirirsin yar.

Duruşun mükemmel, cemalin güzel,
Şefkatle okşayan celalin güzel,
Bedenimi saran her halin güzel,
Aklımı yoluna taktırırsın yar.

Zemheride kardelenler boy verir…
Aşk mülkünde düğün verir toy verir,
Yağışların gülşenimde yeşerir,
Her bahar bir filiz çaktırırsın yar.

Tecelli edişin ayrı bir müjde,
Ruhumu sararsın açılır perde,
Adını gönülden andığım yerde,
Aşk mülküne fidan diktirirsin yar.

Varlığın okunur aşk kitabında,
Kendimi bulurum her hitabında,
Öze akan nehir durmaz kabında,
Günbeyli’ye türkü yaktırırsın yar.

İçimde kor ateş yaktırırsın yar…