Özdeşim Şiiri - Ozan Yılmaz

Ağlasan, gözlerim nemlenir bulut bulut
Sevinsen, sebepsiz gülerim aynalara
Hüzünlensen, ince sızılar deler yüreğimi
Konuşsan, bin anlam yüklerim her sözcüğe
Sussan, dilim tutuklanır ağzımın hücresinde
Görsen, sevgiyim tepeden tırnağa
Düşünsen beni, martı kanatlarından anlarım
Sıkılsan, dar gelir koca dünya
Kızsan, gökyüzü kararır gün ortasında
Uzatsan elini, yüz el olurum tutmaya
Başını eğsen, boynum bükülür
Bir yerin ağrısa, her yanım ağrır
Uyumazsan, seninleyim nöbette
Uyusan, düşlerine yol ararım gecede
Baksan, yenilenir dünyam;
Göğe baksan bulut,
Denize baksan dalga,
Toprağa baksan çimen olurum.
Yola çıksan, yol olurum yolun başlangıcında
Uzaklaşsan, el olurum sonunda...
Solar fotoğraflar bile

Gelsen... bir gelsen
Bahçeme gelsen gül,
Evime gelsen yuva,
Gönlüme gelsen sevda olurum.
Gelsen... ah bir gelsen...
Daha çok sen olurum,
Kendime gelirim,
Kendine gelirsin, özgürlüğe.

Bilsen, anlasan, hissetsen beni,
Dursan... yine de dursan, gelmesen
Bir çocuk gibi şaşarım sana...
Ama kızamam yine de
Severim seni...
Sen nasıl seversen öyle.