Özden Şanlıtürk Şiirleri - Şair Özden Şa ...

Merdivenlerini çıkarım ağırından,
Mermer basamaklı evin,
Gün yorgunluğu sırtımda,
Uzanırım kanepeye gözlerim yarı açık,
Yoldaş uykusuzlukta yok bu gece,
Sarmaşık dallı düşüncelerde, dalarım sonra.

Hörgücü kaygan killi çamur gam hayat,
Ortasından bakınsan görünüyor hercai,
Samana bulanmış toprak gecelerinde süzgün,
Arada içmek gondol sevdaların o şekerli deminden.

Kurulmuş salıncak, avare berduş sanki,

Akşam vakti olduğunda,
Koyu kahverengi çökmeye başladığında,
Issız gecenin,
Güzergah kurmuş gündüzün üstüne,
Dağılırken avuç avuç tüm kasvet,
Hıçkırık sesi duyarlar,

Tomurcuk vermiş şimdiden,
Mayıs gülleri,
Ama hüzünlü,
Baharın sokakları.
Her zaman olduğundan öte,
Efkar dağıtıyor akşamcılar,

Kan gülleri sunman mıydı sevgi?
Azap tabağındaki sevda mı?
Yalanlar gerdanlık,
Hatalar ipekti üzerimizde,
Arkadaş, dost, sevgili mi? Onlar da ne? ..
Hangisi tadılabildi ki sence?

Erken açmış tanyeri,
Deniz kokulu sahilde,
Keman sesleri susmuş,
Sessizlikse dört koldan.

Çabuk adımların durmuş,

Uzaklardan farklı diyardan gelmiştim,
Yaz bitmiş, sonbaharda uğramıştım şehrine,
Birkaç mevsimlikti sessiz gelişim sadece,
Ferman takmaz bir gönül, baş desen bir avare.

Bir gürültü bir patırtı, düğün alayı bir ortam,

Karanlıklardan aydınlıklara,
Çıkarken yorgun,
Bir türkü dilimde hiç eskimeyen,
Bir anlam gözlerimde,
Bakılmaya değer.
Çıkmazlarında bir çıkışı varmış,

Duvarlarına tutunduğum o yoksun yüreğimin,
Koparcasına çarptığı o an.
Tutsaklıktan usanmış hisler,
Nasıl kurtulmuşlardı o sabah,
Tüm perçinlerini kırarak tek tek.

Hangi gün çekecek
Demir harçlı duvarını
Bu hasret taşkınına?
Dudaklarından dökülecek bir bir,
'Artık döndün' sözcükleri,
Ve seni saracağım