Aykırı bir bahar gibi geldin,
Kışın ortasında yağmurla.
Her damlasında mutluluk tüten,
Toprak kokulu dünyanla.
Çetrefilli yollardan geldin,
Bilirim sen beni sevmedin,
Benim seni sevmemi sevdin...
Aşka susamış gözlerle görülmek,
Kıvranan bir kalple arzulanmak istedin.
Etrafında dönen bir dünya istedin...
Denizler sana mavi değildi,
Zamanın en büyük koşuşturması yaşanıyordu yüreğinin tam ortasında...Kadın buz kesen ellerini düşünüyordu umutsuzca. Biçare...Ama mutluydu...
Sanki ilk ve son kez yaşıyordu bu büyük heyecanı. Görmek istiyor, duymak istiyor,dokunmak istiyordu. Nafile...Kimi görmeli,kimi duymalı ya da kime dokunmalıydı?
Yoktu, kimsecikler yoktu...
Şizofren bir aşkı yazdı tam da ortasından başlayarak.Başı yoktu, sonu hiç yoktu.
Ne zaman başlamıştı, nasıl başlamıştı,neden başlamıştı bilmeden yazdı.Kurgulamak neredeyse imkansız gibiydi.
Hızlı çarpan kalbine inat çalmayan telefonlar, yazılmayan mektuplar ve kavuşmayan ellerle yaşanan bir aşktı...
An geldi yaşama sebebim oldun,
An geldi yaşama küstürdün.
Kah coştun, tutamadım, uçtun.
Kah kırıldın, tutamadım, dibe battın.
Şimdi uykuya mı daldın?
Ölümün sessiz çığlığını mı duydun?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!