ÖZDE OLMALI
Cepheye çağrılan o mücâhitler
Evlerinde değil, yolda olmalı.
Taşlar yosun bağlar demir paslanır
Kılıç kında değil, elde olmalı.
Demir susuz ise kolay bükülür
Aşksız dikiş bil ki, çabuk sökülür
Çürük olan meyve hemen dökülür
Meyve yerde değil, dalda olmalı.
Verimli toprağın adıdır humus
Âlimin elinden, düşer mi kâmus?
İman, edep, hayâ; iffet, ar, nâmus
Şunda/bunda değil, kulda olmalı.
Güle olan aşkın saklayan bülbül
Özgür olup uçma, bekleyen bülbül
Seher vakitleri şaklayan bülbül
Kafeslerde değil, gülde olmalı.
Yâri olmayanlar yastığı sarar
Kara’m, gece/gündüz huzuru arar
Sevdâ yoksa özde, ne işe yarar
Sevgi sözde değil, dilde olmalı…(*)
20/09/’17
Hanifi KARA
(*) Dil (Far.) Gönül demektir.
Kayıt Tarihi : 20.9.2017 06:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!