Özcan Ünlü Şiirleri - Şair Özcan Ünlü

Bu hüznü, geceyi kabusa sunan
Bıçak gibi giydim eğnime, yoksun
Her sokak başında çığırtkan, solgun
Bir çocuk ağlaması, şimdi sensizlik.
Aynaya bakmaktan utanıyorum
Aynalar aksimi söylüyor anla.

Bir garip isyanın peşine düştüm:
Şehir soğuk,
Gölgeler ırmakların sesini içiyordu
Ayakları üşüyordu hayat sahnesinde
Parantezi beyaza açılmış bir kızın...

Biraz sessiz kalacaktım ölürken,
Fırtına camları kırmayacaktı
Son akşamın ışıklarıyla erguvan hüzünler örecektim saçlarımdan
Geceye asarak gözlerimi gidecektim
Karanlığın tasına dolduracaktım yaşamak denen sihri

Kış çetin geçerdi usta efil efil yağardı kar
Her çıtırtı bir kabus gibi takılırdı kulağımıza
Çocuktuk kahramandık sıcak yataklarımızda
Ama güneşle birlikte göle uyanırdı kardeşlerim
O çıtırtılar gelip işerdi herkes uyuduğunda döşeklerine
Böyle inanırlardı anlatırken yüzleri kızarırken bile