Kimi zaman tutulur dilin
Hareketsiz kalır ellerin
Boğulursun suskunluğunda
Gözyaşı dökmeden ağlarsın
Kimi zaman denize açılırsın
Zeytin gibi olanlardan bahsediyorum
Kahveye çalan bebeği
Özenle dizilmiş kepenkleri
Kara bir hatla süslenmiş kenarları
Gece karanlığı gibi belirgin
öyle bir yalnızlık ki
hayalini kuruyorum istemsizce
gülüşün, eritiyor özlemimi
iki gözüm açık
zihnim kapalı
tek özüm açık
Yavaştan yavaştan
Ince bir hüzün kaplıyor düşlerimi
Sade beyaz mendil kaplı bir el görünüyor
Ve acıma eşlik edecek bir çift göz
Önce süzüyor bütün çaresizliğimi
Ardından siliyor bütün gözyalarımı
Güzeller hemde nasıl güzeller bir bilsen
Ne güzel de tamamlıyorlar birbirlerini
Susup içimde yaşamak istiyorum
Şuan sende yakaladığım kareyi
Ellerimiz, gözlerimiz kavuşunca
Hep bir parçasın içimde olan
Her şeyden çok değer verdiğim
Düşlerimde can verdiğim
Umut adlı meleğimsin
Çirkine güzel dedikten sonra
Benim olmuş ne yazar
Canlı toprak olduktan sonra
Beni sevmiş ne yazar
öyle bir gel ki
her baktığımda
tekrar tekrar sevdiğimi
tekrar tekrar görmeyi
öpmeyi
koklamayı
Azalarak çoğalanımsın
Giderek uzayan yolum
Hızla atan sol yanım
Susma ey gönül sesim
Dilin başka der, duyarım
Ne tuhaf bir güzelliktir
öyle değil mi?
Bazen bir sesleniştir
Bazen bir isyandır
Bazen bir tesellidir
.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!