Özbenliğimiz Şiiri - İbrahim Şahin 2

ÖZBENLİĞİMİZ

özü var mıdır özbenliğimizin
Filiz sürmüş, dal atmış mıdır
Yaprağa donanıp koku saçmış
Hoyratça başkaldırıp naralar atmış mıdır

Öz benlikler
budanmış daldal
Kırılmış filiz filiz
yolunmuş tomurcuk tomurcuk

Zincire vurulmuş
kör kurşunlara dizilmiş
Kuluçkaya yatırılmış
kostümlere, maskelere sarılı
Arada bir titrer bedende
Sarsar bedeni, masaya yatırılır

Arada bir
baş kaldırır
, naralar atar
Deli gömleği
biçilir giydirilir
sürgüne vurulur
Darağaçlar dikilir
çarmıha gerilir
Şanslısı F tiplerine kapatılır

Eşimize eş
hemi de iyisinden
çocuğumuza ana-baba
Anamıza-babamıza, oğul- kız
hemi de en hayırlısından
Vatana millete kul, köle
hemi de itaatkâr, sadık

Benler;
bine bölünmüş
hiç biri de ben değil
fason, renkten renge bürülü

Gülüşler var
sevincimiz yansımaz
rolümüz gereği
Bakışlar yoksun sıcığına

İşimiz bize
biz işe yabancı
iş kaçar, biz kaçar
İşimizde yargılanır işimizde sorgulanır
işimiz benliğimiz olur, anılır, anılır yerilir

Eşimiz, işimiz
Kul köleliğimiz
Benliğimiz; anılır, yerilir

Yunus;
Yunusça söylemiş;
‘’Beni bende demen
bende değilem…’’

Şahin;
Şahince söylemiş;
‘’Beni kulluğumda araman
Ben kul köle değilem’’