Ozansız Kalmasın Millet, dediğin Doğrudu ...

Gafletin sarmalındı yıllar boyu uyuyan
Millet mi uyancak? O şeytanı soluyan
Sen bu feryadını Mevlüd İhsani duyan
Alleme sanılanlar bilki peri gibidir
Çünki onlar kandası, ejderha nasibidir

Bu ozan sanılanlar belli şeytan uşağı
Beyin Haham kippası akıl zünnar kuşağı
Bilcümle amelleri aşağıdan aşağı
Bunu doğuran ana elbette kadın, lakin
Hâllerini fehmedip düşünün sakin, sakin

Milli Dîni dertlerin hammalıdır şuara
O zan dendiği zaman âşıka düşer kara
Zanla hareket etmek sûreta olanlara
Mahsûs bir meziyyettir değişmez bir kuraldır
Hakîkâti setreden, nolun perdeyi kaldır

Milletin kâlbindeki esrarı dil eyleyen
Şuaradır Efendim her ahvâlde söyleyen
Mefahire düşmanı vatanından heyleyen
Âşıktır ey zilleti illeti eden nesil
Esasatta muhakkik olmaktır bizde usûl

Değersizden değer mi beklenir Alperenim?
Kan ağlıyor gördükçe Küfre göğüs gerenim
Bunlardan, kahroluyor yer altına girenim
Hazan vurmuş olanlar bunlar değilmidir ki?
HAKK hidâyet verirse uyanacaklar bil ki

Rehberi iblis olan sanatkâr geçiniyor
Göbek açan şarkı diyen sanatçı biliniyor
Zenâatkâr Millete birşeyler veren diyor
Bunlar varya bunlar ah bunlar akrep gibidir
Sürüden ayrılanlar kurtların nasibidir

Okumak adamlıkta evet şartı eweldir
“İKRA” Emrî İlâhi dînimizde ezeldir
Kerbelâda ki cellât evet işte bu eldir
Asalaklar her devre işin başındadırlar
İt sürüsü korkanı bildiği için havlar

Milli Dîni dâvada Düşmanla aynı safta
Pa. Ka. Ka’yla Cu. Ha. Pa’yla bir rafta
Hayır diyenler mi lâyık, Alperim iltifata?
Dünkü vatan Millet diyen bunlara hayır dedi
Cu. Ha.Pa’yla, dallarıyla aynı herzeyi yedi

Kenardan gelmiş iken ergen geven evrene
On iki Eylülcüyken methiye yazan şeye
Hüsniyyet lâyıkı değilken böylelere
Hayırla yâd etmeğin ceremesi çok büyük
İnanın divanına mahcup çıkarır bu yük

Ne olursun dal hele biraz daha derine
Methiye yazamazsın düşman öylelerine
Beş yaşındayken vurdu taşı da gözlerine
Biz saflar anlamadık Hikmetini Ellâhın
Divanda faydası yok istiğfarın eyvahın

Türkücü ozan olmaz ozan ise türkücü
Çünkü TÜRKDÜR türkü onun, şuaradır ÜLKÜCÜ
ÜLKÜ İSLÂM DÎNÎ iken Nasıl sallıyan kim hörkücü?
Hakkîkâte susan millet Kâbil mecusisidir
Şuarası susan millet Şeytanın nasibidir

Övülecek övülmeli her yerde her asırda
Dövülecek dövülmeli hikmet esrar bu sırda
Hata yoktur Sövüceğe sövmekte, kusurda
Şairlerini susturan ebleh olan bir millettir
Düşmanların, üzerini kapattığı zillettir

Hacca giderken paşa uyku emrine uyar
Ve de ayaklarını RAVDA’ya doğru koyar
Şuara NÂBÎ ise verdiği zaman ayar
Ayarını müezzin ezânda okur, duyar
Sorarlar müezzine bunu nerden duydunuz
Resûl “ÜMMETİM NÂBİ DEMİŞTİR, OKUYUNUZ”

İşte şuara budur bunlâr Hakk’ın velîsi
İlâhi âşk mecnûnu Habîbullâh delisi
Dîni Milli mefâhir meftûnu müjdelisi
Hassen bin Sâbittirler Resûlün şairidir
Sûre i ŞUARA’dır müminin şuurudur

Fikretmezmisiniz diyor Kur’ân-da yüce Mevlâ
Müslümanda düşünmekten daha yok başka evlâ
Ey İSLÂMİ süfli rûhun’ ulvîyyet ile tavla
Ömrümüz Ezân ile bir Nemaz arasıdır
Süflî hayât yaşamak yüzlerin karasıdır