Ozanların Atışması Şiiri - Kerim Yavuz

Ozan_1:
Dinle ozan dinle sözüm var sana.
Neyine güvendin çıktın meydana.
Uzak dur yanımdan yaklaşma bana.
Tabakta kokuşmuş aşa benzersin.

Ozan_2:
Bilirim ki ozan, var senin derdin.
Bu kaçıncı postu yerlere serdin.
Baksana haline su koyuverdin.
Altını ıslatmış yaşa benzersin.

Ozan_1:
Dişimin dibine olmazsın azık.
Belki bin kişiden yemişsin kazık.
Sana hıyar desem hıyara yazık.
Soğanın kökünde başa benzersin.

Ozan_2:
Değerin kalmadı dönüştün pula.
Üstünde elbise benziyor çula.
Şu surata bakın sanki muşmula.
Meyveler içinde muşa benzersin.

Ozan_1:
Biraz beni dinle bak bu tarafa.
Sırtını yerlere vurdum kaç defa.
Haline baksana hey odun kafa.
Tüyleri yolunmuş kuşa benzersin.

Ozan_2:
Sarılma yalana ustana tanı.
Benim bu alemin şöhreti şanı.
Ne taraftan baksam görüntü aynı.
Uzaktan yakından taşa benzersin.

Ozan_1:
Sen bir karasinek ben ise arı.
Ellerin titriyor yüzün sapsarı
Karşıma çıkınca diktin nalları.
Mindere yapışmış tuşa benzersin.

Ozan_2:
Dinle bu sözümü kılıbık adam.
Karşıma çıkınca olursun madam.
Bilmem ki tipini nasıl anlatsam.
Makyajla değişmiş kaşa benzersin.

Ozan_1:
Akıl yok kafanda içinde kovuk.
Kuyudan mı gelir sesin çok boğuk.
Buzdolabı gibi sözlerin soğuk.
Suları donduran kışa benzersin.

Ozan_2:
Bu meydanda seni çektim hesaba.
Ne ipe gelirsin ne geldin sapa.
Senden ne köy olur nede kasaba.
Dolunun yanında boşa benzersin.