Ozanlarımız Şiiri - Ziya Arifoğlu

Gidem Mevlana’ya gidem
Allah’ıma niyaz edem
İster puta, ister ateşe versen de beden
Gel gel ona hepten

Fuzuli de güzel yazmış.
Elinde ki özel sazmış
Hayal gölünde öten kazmış
Gönül ister bülbül ola

Nesimi’yem doğru sözüm
Gerçekçiyem budur özüm
Derim yüzmeyle bulunmaz çözüm
Görün gerçeği, gerçeği

Nedim demek zevki sefa
Kimisinde olmaz vefa
Garibanlar çeker cefa
Bilin bunu siz de bilin

Karacaoğlan güzel sevdi
Gezdi dolaştı eğlendi
Kah yoruldu, kah eğlendi
Tüm canlar o nu beğendi

Pir sultan der, benim şahım
Giydim o ölüm kaftanım
Hep doğruyu iyi satarım
Sevmeyenler taşlar beni

Emrah der ki sözüm haktır
Hem doğrudur, yalan yoktur
Bizde ozanlar çoktur
Kerem, Aslı, Leyla, Mecnun

Aşık Veysel’in haklı sözü
Kötüleri görmedi gözü
İnsanlığa bağlıydı özü
O böyle ozandı

Ben Nazım’ım çok çektim
Sanki başınıza derttim
Vatanımı sevdim, hemde merttim
Affettim hepinizi affettim

Hani bizim Ertaş’ımız nerede?
Arıyorum onu her yerde
Ağlarım gözümde sulu bir perde
Kavuşasın babana, sen toprak yerde

Mahsuni de büyük ozan
Sakın olma ara bozan
Esen rüzgarlarla tozan
Tozma mahsun mahsun tozma

Akarsu’yum hep çağladım
Yandım, tutuştum ağladım
İyiye, güzele gönül bağladım
Ben yandım, kimse yanmasın

Daimi der “Hercan ermez bu sırra.”
Gidip sultan olsan da Mısır’a
Bir gün gelir sana da sıra
Dünya fani, ölüm gerçek hatıra

Ziyai de ozan sever
Aladeli, Mahrumi, Uluçınar... hepsin öve
İnsanlığa olur yaver
İnsan olak hep beraber
28.08.2012-Mersin