Ozanlarımız Şiiri - Kemal Tekir

Sonsuz bir Allah aşkıyla
Geldi, geçti çok ozanda.
Kiminin dilinde Leyla,
Oldu belki yaratan da.

Bana seni gerek seni,
Demiş yunus Hak aşkıyla.
Ferhat Şirin dedi belki,
Hak ve halkın aşkıyla.

Kerem Aslı’sına yandı,
Hak ‘ka ve halka adandı.
Köroğlu ‘da hükümdara,
Kafa tuttu halk aşkıyla.

Samaha durdu Mevlana,
Döndü, durdu Hak aşkıyla.
Çağırdı tüm insanları,
Her zaman Hak’kın yoluna.

Yaşayan şairler de var,
Hak aşkıyla yanıyorlar,
Halk aşkıyla coşuyorlar.
Gönüllere akıyorlar.