Ozanlar Yanmasın ( Nazım Hikmet'e İthafen)

Kollarında kelepçeler eskidi
Pas tuttu prangalar ayaklarında
Hapishaneler yoruldu seni ağırlamaktan
Sen yorulmadın
Mangal yürekli adam!

Ne çilen bitti
Ne tükendi umudun
Karlı kayın ormanlarında
Yürüdün durdun
Mavi bir duman gibi
Gözünde tüterken memleket
Memleket sana yasaklı
Sen memlekete hasret

Bazen bir ceviz ağacı oldun
Gülhane parkında
Bazen bir ulu çınardın
Ayın altında giden kağnılar üstüne
En güzel destanı sen yazdın
Sen yazdın o mavi gözlü devi
Sen yazdın toprak çanaklarda
Güneşi içenleri!

Türküler söyledin;
Sıla türküleri sevda türküleri
Ve özgürlük türküleri
Ne tutsaklığın susturabildi seni
Ne mahpusluk ne zindan
Tek başına bir orduya bedeldin
Mangal yürekli adam!

Her nefes bir haykırıştı zulme karşı
Her sözün bir kurşun
Sana zulmeden saltanatlar yıkılsın
Tez elden
Seni yazmayan kalemler kırılsın
Dağlarında kar
Toprağında bereket
Memleket kokar şiirlerin
Buram buram memleket!

Yeter!
Yeter bu karanlık bu kasvet
Şiirler öksüz kalmasın
Bitsin bu zulüm
Bitsin bu hasret
Bir daha ozanlar yanmasın
Bir daha ozanlar yanmasın!..