Ozanım Şiiri - Sevinç Başbuğ

Ozanım,
Çal hadi
Sen de..
Sen çal ben söyleyeyim..
Uzak duralım gel biz
Bu kirli ellerden..
Dramatikleştirmeden
Acılarımızı
Bahsedelim insanlara
Ne demek uçmak..
Anlatalım onlara olmayan kuşların
Baharlı hazan cıvıltılarını…
Çal ozanım
Çal,
Sen çal ben sarhoş olayım,
Dibine vuralım bu gecenin de
Kimsesiz çocuklara ağlayalım.. üşüyen çocuklara..
Gözleri
Canımıza değen
Balıklara…
Canına yandığımız
Ölü şairlere..
Gel ruhlarını çağıralım.
Yemyeşil gelsinler bize lacivertliğin
Sonsuzluğunda..
Mosmor ağlayalım..
Sonra eflatun aksın yaşlarımız..
Kadehimiz kıpkırmızı
Avuçlarımız bembeyaz..
Sıkılana kadar
Biz de aydan
Yakamozdan
Dalga sesinden
Yani bıkana kadar yalnızlığımızdan
İçelim şiirden..
Biri gelip uyandırmadan bizi düşümüzden
Tüm uyanıklara
Uyumanın
Kutsallığından bahsedelim.
Sen çal ozanım
Ben anlatırım biraz
Aydan, biraz yakamozdan
Biraz dalga sesinden…
Üstelik acıklı da olur bir yanı
Hep
Tutar yani..
Onlar ağlaşırken
Ay belki son bir kez daha tutulur
Bize tutunanlar için…

Ozanım,
O zaman belki
Biz de bir gün
Ölü bir şair oluruz,
Gün gelir biri ruhumuza seslenir
Yemyeşil koşar döneriz
ve bu sefer kıpkırmızı ağlarız! !
Bembeyaz da içer…
Çal…
Çal..
Çal….