Ozan Yılmaz (Kendirci)
20. Yüzyılın sonlarında Anadolu'da dünyaya geldim. İlk-orta-lise öğrenimini Adana'da tamamlayarak, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden mezun oldum. Doktor olarak Adana, İstanbul, Çorum ve Libya'da çalıştım. Paris'te de bir süre acil servis ambulans sisteminde çalıştım. Yurtdışı eğitiminden sonra 2 yıl da Antalya Çamyuva’da işyeri hekimi ve Turizm hekimi olarak çalıştım. Moskova’da Rus dili eğitimi alıp Seçenov Moskova Tıp Akademisinde Oftalmoloji eğitimi aldıktan sonra, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz ABD'da 1 yıl oftalmoloji eğitimi alarak ihtisasımı tamamladım
20 yıldır şiir, öykü, deneme, eleştiri, inceleme, günce gibi edebiyat eserleri üretmekteyim. Ürünlerim çeşitli bölgesel ve yerel gazetelerin yanı sıra dergi ve bültenlerde yayımlandı. İlk şiir kitabım olan "Gülümseyen Şiirler”den on yıl sonra, ilk güncel deneme kitabım "İnsanlaşmak" adıyla 1999'da Bilim Yayınları'ndan yayınlandı. Daha sonra Tohum yayıncılıktan “Komplo”, Ceylan yayınlarından “Sevgi şiirleri”, “Aşkın Evrimi” ve “Duyguların evrimi ve müzik” kitaplarım yayınlandı. Edebiyat dışında, plastik sanatlarla da ilgileniyorum. "Yabancılaşmak" konulu yağlıboya tablolarıyla iki kez kişisel sergi açtım. 10 kez de, Karma “Sanatçı Hekimler sergisi”ne yağlıboya resim ve desen çalışmalarıyla katıldım.
Antalya tabip odasında Hekim Güncesi dergisinde / yazı kurulunda görev yapmaktayım.
Rusça ve İngilizce biliyorum. Halen Antalya'da özel bir klinikte göz uzmanı olarak çalışmaktayım.
İletişim: Tel: 0532 492 90 10 E-mail: [email protected]
Eserleri
"Gülümseyen Şiirler”den on yıl sonra, ilk güncel deneme kitabım "İnsanlaşmak" adıyla 1999'da Bilim Yayınları'ndan yayınlandı. Daha sonra Tohum yayıncılıktan “Komplo”, Ceylan yayınlarından “Sevgi şiirleri” ve “Aşkın Evrimi” ve “Duyguların evrimi ve müzik” kitaplarım yayınlandı.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!