Yol olmayan yere gitmez araba.
Dünün sarayları olmuş haraba.
Ömür geçer insan düşer turaba.
Toprakta çözülüp çürür demişler.
Helaldan kazanır nasırlı eller.
Yokluk mert insanı namerte yollar.
Kahır kazanında kavrulan kullar.
Aşkın ateşiyle erir demişler.
Akılılar kahka atıp gülmez ki.
Asılsızlar dost kadrini bilmez ki.
Eceli gelmeyen canlar ölmez ki
Elbet yüce mevlam korur demişler.
İster elli yaşa ister yüz yaşa.
Kaderde ne varsa gelirmiş başa.
Mevlam murat etse can verir taşa.
Allahın emriyle yürür demişler.
Can bedende çıkar selan verilir.
Bütün ayıpların açık görünür.
Terazı kurulur nizam kurulur.
İğneden ipliye sorur demişler.
Amelin güzelse niyet ahtında.
Mertler ağırlanır cennet tahtında.
Rahmana yalvaran seher vaktinde.
Hakkın divanında durur demişler.
Bir günde konuşmaz konuşan diller.
Adeleti bilen yoksulu kollar.
Ozan Umutları tanıyan kullar.
Gerçek kalp gözüyle görür demişler
Kayıt Tarihi : 3.1.2010 19:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!