Bu dünyaya geldim geleli dostlar
Çok ağladım Yar’a ah deyü deyü
Bir dem gidemedim Yar’ın yanına
Mecnun gibi kaldım vah deyü deyü
Gönül aşkın dergâhına gelince
Dertli gönül çok çekmişim yaramdan
Savuşmaya ömür yeter mi söyle
Nazlı Yar’la Çoruh geçer aramdan
Kavuşmaya ömür yeter mi söyle
Bir selam beklerim Yâr’in dilinden
Kırmızı Gül beni hâlden düşürdü
Sanki toprağa mı serecek bilmem
Lokman Hekim geldi yaram sarmaya
Mehlem diye neyi verecek bilmem
Bülbül sustu; sanki ben öter oldum
Doğru yol gösteren öncümüz yoktur
Mustafa Kemal’im ararım seni
Bu garip ülkede derdimiz çoktur
Kanayan yarama sararım seni
Yetiş şimdi yetiş halkın perişan
Ne yatarsın bahar geldi
Uyan dertli bülbül uyan
Gidip Gülün kapısına
Dayan bir an önce dayan
Kanat çırpıp uç gülüne
Türkiye’mde aydınları ararken
Ankara’da ölü buldum Mumcu’yu
Bunu yapan kimdir diye sorarken
Yaban eller takmış ona kancayı
Dilsiz kullar yurduna ferman oldu
Dünyanın derdini bilmeyen kardeş
Bu dünyada işin çoktur unutma
Bu sözleri iyi belle ki senin
Yazın bitti; kışın çoktur unutma
Beni kimse görmez deyip sevinme
Ey insanlar, kula kulluk etmeyin
Bunları görenin vardır dünyada
Fakiri zenginden para ayırır
Bu ayrımı silmek zordur dünyada
Âdem-Havva insanoğlunun başı
Sevdiğim canımı çiğnesin, geçsin
Zaten bu dünyada yola dönmüşüm
Kimse bilmez neden böyle ağlarım
Kerem gibi yanmış, küle dönmüşüm
Ben garibim, nazlı Yar’a sözüm yok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!