Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şiirdeki soluk,başlıkla konulanan ve dize dize açımlanan büyük sav2ı kanıtlıyor.
Kutluyorum bu güzel şiirinden dolayı Sayın SAĞIR'ı.
Erdemle.
Gidişata bakıp içi kurtlanan,,
Ben ozanım diyen ozan susmasın!
Vatan millet derdi ile dertlenen,
Ataları tarih yazan susmasın!
Yalan beyanlara inanıp kanan,
Umudu kırılıp yüreği yanan,
Elin sürüsüne bakıp avunan,
Kendi kuyusunu kazan susmasın!
İşsiz kalıp ele avucun açan,
Hakkın aramayıp alandan kaçan,
Kediyi korkutur olmuşken sıçan,
Atılanı yutan sazan susmasın!
Parsellenir yurdum alıcısı çok,
Satanın keyfine hiç diyecek yok,
Oysa bu milletin yüzde beşi tok,
Gerçekleri gören izan susmasın!
Yurt üstüne oyun büyük kumardır,
Zarın neresinden dönersen kârdır,
Her yokuşun elbet inişi vardır,
Yandaş geliriyle azan susmasın!
Dinsizliği yayan mektup ulakta,
Domuzlar yetişir haram sulakta,
Bakın papazlara ağzı kulakta,
Müslüman yurdunda ezan susmasın!
Sağırozan der ki, bu vatan cennet,
Aklını kullan da geçirme cinnet,
Etme gel kardeşim kötüye minnet,
Yiğit yüreğinde mizan susmasın!
her satırının altına imzamı atabileceğim
MÜKEMMEL BİR ŞİİR
KUTLARIM HOCAM
BİR ÜLKENİN OZANLARI ŞAİRLERİ SUSARSA
O ÜLKEDEN HİÇ BİR ŞEY OLMAZ
Halk gerçekleri bilemediğinden öğrenemediğinden
AYAKLAR ALTINA ALINIR EZİLİRLER
BÜZÜLÜRLER
VE
OT GİBİ YAŞAMAYA MECBUR OLURLAR
KALEMİN SUSMASIN HOCAM
yazan yüreğin SUSMASIN ,,tebrikkkkk
Evet ozanlar susmamalı.
Anlam,hicv yüklü harika çalışma yürek sesin her dem daim olsun usta kalem,saygılarımla.
İsmail karedeşimin bu şiiri, bugün sabahleyin okuduğum ikinci şiir. Bazen; vatan için millet için İnsanlık için olan doğruları bağırı bağırı söylemek geliyor içimden. Şimdi sizlere soruyorum bu kardeşimizin şiiri meydanlarda okunmaz mı!
Başka diyecek bir söz bulamadım. Selamlar olsun. diyebilirim. İnşaAllah yeterli gelir.
Parsellenir yurdum alıcısı çok,
Satanın keyfine hiç diyecek yok,
Oysa bu milletin yüzde beşi tok,
Gerçekleri gören izan susmasın!
*******************************
İsmail BEY,bu anlamlı ŞİİR'i severek okudum kutluyorum, emeğinize sağlık, iyiki OZANLARIMIZ varlar ve hep var olacaklardır. OZANLARIMIZ SUSMASIN....... SELAM ve SAYGILARIMLA.
Gönülden kutlarım kaleminize sağlık
Mesut Özbek
Evet ozanlarımız susmasın.Çok güzel bir şiir olmuş.Kutlarım İsmail Bey.Yüreğinize sağlık.
Vatan millet .. olan inancını tazeleyen... özlemini gideren .. içten samimi yansıması... duygu yüklü güzelliğiyle şirini var eden..Ozanlarımız SusmasıN... yüreğinizi.. güçlü kaleminizi tüm içtenliğimle yürekten kutluyorum....
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta