Ozan Sonar Şiirleri - Şair Ozan Sonar

Konuşmayı bilmeyen çocuklar gibi kendimi anlatamadığım için ağlar dururum.
Gel de sen beni dinle gel de sen bana sırdaş ol be çorum.
Vazgeçmek zorundayım kendimden habersiz bırakma beni bu gece var ufak bir yolculuğum.
Dertlerim içki resimlerin ise mezesi böyleyim ben artık bunu bil gülüm bunu bil hayatın noktasını çoktan koydum.

Hayatın bana öğrettiklerinden birisi aşk acısına düşersen yolunu bulamazsın.

Sana gelmemek mümkün değil.
Kaçamıyorum acılarından.
Yarını bırak geleceğe umutla bakmak mümkün değil.
Yıllarımı harcadın masum gözyaşlarımdan.

Ulan ben Allah’ıma bu kadar dua etmedim.

Sevipte ölen insan tek ben miyim?
Neden yarabbim her gece türlü türlü derdim.
Düşüncesizliğin haddi hesabı yok sende.
Gel de gör nasıl bir deliyim.

Benle bir gece yaşamanı isterim.

Diliyorum ki amaçsız yaşama düşme.
Üç günlük fani dünyanın derdini çekme.
Sorunları çok görüp saçına akları düşürme.
Sen sevildiğini bilemedin saçmalık bence.

Dağlar mı engin ben mi güçsüzüm.

Söyledim ben gecelerimden korkuyorum.
Nefes aldırmaz bana sabahı tez edemiyorum.
Olmuyor sen gideli canı bedene yetiremiyorum.
Geri dön gülüm yok huzurum mutluluğum.

Dediklerimi anlaman çünkü hiç sevmedin.

Seviyorum deyip hayatımı karartmaya.
Gece uyuyacağım yere beni ağlatmaya.
Akşam olup güneş batıp beni efkarlandırmaya.
Hakkın yoktu yarim bunu unutma.

Sevmiş olabilirim seni ama bu havalanmanı gerektirmez.

15 Lik bir gencim şimdi gücüm kuvvetim yerinde olması gerekir.
Senin tipsiz deyip sevmediğin ozan çalışıp evine ekmek getirir.
Nasıl bileyim ki mutluluk ne zaman kendini belli ettirir.
Hiç değişmemişim annem geçmişte yaşadıklarım hayattan bezdirir.

Bu adaletsiz dünyanın ne parasını ne pulunu ne de toprağını istiyom.

Sevipte umudunu kaybeden insanları.
Özleyip hasret olupta kavuşamayanları.
Sevdası dert olupta yüreği sızlatanları.
Anlarım bende yaşadım kendimden bilirim.

Gözlerim kanlıdır çünkü yine ağladım.

Bu yüzümü güldürmeyen bir hayat.
Ben kendi kendime verdim öğüt nasiyat.
Dış görünüşe aldanmayın be evlat.
Kimseye söyleyemedim hep isyan isyan ederek berbat.

Ay ışığının altında sabahlara uyandım.

Geçen zaman benim alehime işliyo sen gelmiyosun belkiler artık tükeniyo.
Yapraklar sararıyor sevgilim son bahar geldi ben yalnızım belki de kalbin başkasından hoşlanıyo.
Hayat böyledir işte sen birisi için ölürken o mutluluğundan seni görmüyo.
Gözlerin kör olmuş göremiyosun gerçekleri o züppen seni ben gibi sevmiyo.

Boş sayfalarda imzam var o sayfalara bana yaptıklarını ayrı, ayrı yaz.