Vurgun yemiş saatler gelince akla
Oturda şu ömrünün yap hesabını
Koy elini bakalım vicdanı yokla
Düşünde bu hayatın sor hesabını
Kaç mevsim tüketmişsin baharı yazı
Yokluğun kahır varlığın vurgun
Tanımaz yüreğim sensiz sabahı
Sözlerin bir elem şiirler yorgun
Kalmadı dinimde gönül imanı
Tüm sokaklara ismin koymuşlar
Bak yine akşam oldu
Ayrılığın rüzgarı içime doldu
Sensizlik yüreğimi yakıp kavurdu
Ne olacak halim bilemiyorum
Aklımı senden alamıyorum
Kahrımla çıktım düştüm yollara
Artık senide unuttum bugün
Ömrüm bölündü çattı ahlara
Yorgun divane tükendim bugün
Çölleri aradım mecnun götürmüş
Sorgusuz sualsiz çekipte gittin
Olurmu sevdiğim olmadı inan
Sen beni kimsesiz fezaya ittin
Geçermi sevdiğim geçmedi inan
Ne hakkın vardı ki benim üstümde
Resmin var elimde dilimde adın
O büyük sevdadan kalanlar bunlar
Fark etmedim inan dolmuş miyadın
O büyük sevdadan yalanlar bunlar
Hatırlarmı bilmem gözlerin beni
Kalbinde arama yabandır göğsün
Sen yalanların beden cismisin
Yabancı benliğin kendini övsün
Sen günahların malum ismisin
Kırdığın kalbimi kimse onamaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!