Ozan Olmak İsterdim Şiiri - Seyhan Korkmaz

Bir ozan olmak isterdim ozan
Yüreği saz ile söz ile çağlayan
Vurduysa felek, vermediyse aman
Varırdım yanına yeterdi bir küheylan

Şu yedi tepeli şehrin her tepesinde
Söylerdim gönül dağı, mızrabı vurup tele
Sarmak isterdim Mihriban'ı ince geceye
Değmek isterdim kalbindeki eleme

Bir ozan olmak isterdim ozan
Pir Sultan, Nesimi, Aşık Veysel gibi
Varsın da kopsun acıdan sazım teli
Ben bilemedim yâr, bildin mi gamlı âlemi

Derler ozan güftesi ağırdır bazı bazı
Yalan Dünya'nın yükünü çektim gayrı
Dallı budaklı sözleri yontardım tezenem ile
Bir taşlama yazardım zalimin zulmüne ben de

Bir ozan olmak isterdim bir ozan
Yunus Emre, Hacı Bektaş, Mahzuni fazıl insan
Sahra'da susuz kalsa yemez yetim hakkı
Fâniye büyük vebal almaz mazlumun ahı

Yüreğini kedere esir etme gazaba
Dert gelirse başa sal onu Ney'e, Saz'a
Düşene kol veren dost hey sen çok yaşa
Yalnızlık yamandır kal yârenle baş başa

Bir ozan olsaydım keşke ben de ozan
Meylederdim aşığın nağmeli tamburunan
Ne edeyim beni de böyle yarattı yaradan
Bir ozan olsaydım keşke ben de ozan