Ozan Öldü Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Selâlar, hep hüzünlendirmiştir beni.
Ezalar, hep derdimi anlatır gibi.
Çok efkârlı okuyor be hoca.
Ölmek isterdim, o kutsal tapınakta.

İnsanların öldüğüne inanmam aslında.
Ölüyorlarsa benimle konuşanlar kim acaba.
Her işarette manevi bir hava.
Kaybolmuşum şu karanlık semada.

Senin bildiğin Ozan yok artık.
O artık, başka bir rüyada.
Çok oldu gözlerini kapayalı hayata.
Anla artık, niyeti yok uyanmaya.

Bu selâ benim için okunsun emi.
Ezanlar susmasın ebedi.
Ben bilmem, kim sever kimi.
Nasıl sevdiğimin, Allah'tır şahidi.