Telefon çalınca büyük bir hüzün
Hakikat olmadı ve iki gözüm
Sevdadan yana benim her sözüm
Ben kendi halime içten üzüldüm
Bir düzen bulsa da bitse bu hayat
Hazana uğradı tüm ümitlerim
İşkenceye dönüverdi tüm zevklerim
Ben böyle hayatı söyle niderim
Ben hangi halime gülüp oynarım
Kendi kendime de kin güdüyorum
Bıkma usanma çaba göster
Sonuç senin işine yarar
Yıkılma kırılma sakın sen
Anla gülüm bu sözlerim sana
Seni anlayan anlar
Bir gün muhakkak ki çıkar
Ümit dolu birisiydim
Olanla yetinirdim
Ben işimi bilirdim
Seni tanıdım
İhtilal gibi kondun hayatıma
Her şeyi değiştirdin
Uzakta zavallı anam
Dertlerim çok kime yanam
Kalbimde büyük bir yaram
Bak işte iç savaştayım
Boş laflar avutmaz oldu
Bak şimdi bu sözler sana
Ben kapıldım dergahına
Dayanamazsın ahıma
İsterim ora düşesin
Aç kal karnında doymasın
Çilem büyük gülmez yüzüm
Ateş gibi yanar özüm
Artık görmez oldu gözüm
Cezamı kaderim verdi
Şu dünyada tak başıma
Aldım telefonu sensin
Bekliyorum neredesin
Sandım cevap vereceksin
Yüzüme kapatıp gittin
Bekledim aramadım
Ümitle neşeyle dolup taşmıştım
Aradığımdan da iyi sanmıştım
Haberin var mı ümit bağlamıştım
Kötünün kötüsüymüşsün sende
Uslu duruyordun nerden bileyim
Derin derin düşünürken
Ansızın kulaklarım çınladı
Ana bacı kardeş derken
Sıra samimi olduğum insanlar
Halâ devam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!