Doğru, dürüst…
Elimde değerli kartlar var iken, bu kumarda gerçekçilik pürüz.
Bir seçim yaptım,
Pişmanlık hakkımı en değerli kart gibi sakladım.
Temiz yüzlü maskemin ardını görmeyen herkesi hakladım.
İşte bu dediler, işte insan…
Gayrı duygularım köreldi,
Küflü bir çaputa sarılmış ve mirasçısını bekleyen dede yadigarı çakı gibi.
Güpegündüz cır cır böcekleri, mevsimini tuttursa da saatsiz ötüyor,
Sanırsın her biri suskunluğun bahçesinde yetişen nota filizleri,
Henüz bestelenmemiş karamsar bir şarkının sırtında yola çıkıyor.
Umutsuzluk beliriyor, darağacı görünüyor en kuru ve korkutucu halinde gözümüze.
“Ölümden değil” dedim, sonrasından korkuyorum.
Sonrasını sordu bana, sonrası ne?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!