Ozan kula Maniler Şiiri - Mine Erdoğan Dal

Eline almış kâdı
Yazıyor türlü ãdı
Gul köşger emmimizden
Türkü yãmırı yãdı

Düne gezdi dört bucak
Şiirler gucak gucak
Mekan Gızık olsada
Hissiyatı Beşbucak

Gonuşduruyor sazı
Ucuca düzmüş sözü
Aşık Gul Köşger emmim
Lafda sokuyor bazı

Yeterki huylanmasın
Yürecî daylanmasın
Habar edin mıkdara
Gocunup yaylanmasın

Atmışlı yıllarında
Çentesi gollarında
Geçim davası uçun
Alaman yollarında

Gurbete alışıcı
İş bulup çalışıcı
Alınca parasını
Ekmêni bölüşücü

Allah yüzüne bagdı
Sevinç yürêne agdı
Şaha kakdı duygusu
Üsdüne türkü yakdı

Gurbet ele alışdı
Gayrat edip çalışdı
İşim ırahat diye
Köye habar ulaşdı

Çoru çocuu sevindi
Gul köşgere güvendi
Habar alan gonşular
Hemen işe sıvandı

Gafa kâdı deeşdi
Sanankine beleşdi
Evde ne var ne yoosa
Altınnarnan güleşdi

Aglı sevinç gapladı
Mitilini topladı
Üç beş sahat soorası
İlden ile hopladı

Gâvır eli çok zalım
Patron ediyor çalım
Köşger emmim baarıyor
Gırıldı golum dalım

Gara vurgun vurası
Örnecikler olası
Patrondan izin aldı
Bir cuvara molası

Heç içip hem yazıyor
Arada göz düzüyor
Dil diş bilmez gırannar
Sinirini bozuyor

Foter şapga gafada
Yetişemen lafa da
Köşger emmim bekliyor
Uura bu tarafa da

Oolan uşak sözlemiş
Melmeketi özlemiş
Gözleri tolu tolu
Mendiline gizlemiş

Türküde özlem saklı
Biri öteenden farklı
Neçe şiirlerinde
Yalınız gurbet yüklü

Meelisine doyulmaz
Üsdüne söz goyulmaz
Âşık köşger emmime
Kötü diyen duyulmaz

Melmekete sevdalı
Çokak, Gızık, Haymalı
Natâ şiiri varısa
Hepicîni duymalı

Garagaş orta boylu
Şekerden dadlı huylu
Garibanın babası
Hem asildi hem soylu

Sakal tıraşsız gezmez
Gonu gonşi heç üzmez
İçi dışı barabar
Galbi kötülük bilmez

Oruç zekât tacı var
Bitmez hayır âcı var
Bir ana bir babadan
Ne gardaş ne bacı var

Namazı niyazında
Dooru söz hep âzında
Gul haggından çok gorkar
Haram olmaz bâzında

Hem yetim hem öösüzdü
Dilinde dadlı sözdü
Şairlik dooşdan var
Şiiri gözel yazdı

Düşman olur cahalnan
Geçim eddi ne halnan
Eli açık comarddı
Hazlanmazdı pahaldan

Oolan uşak everdi
İşine çok ever/di
Vatanına çok düşgün
Atatürk ü severdi

Söölemeden heç gorkmaz
Harama guşak dakmaz
Duygulanırsa yazar
Herkese ât yakmaz

Eşşeen altın kemeri
Sâlam yapar semeri
On barnakda marifet
Işık saçar hüneri

Dilinde söz saglamaz
Sahtekarı aklamaz
Gözele gıymat verir
Solan gülü koklamaz

Kabe ye döner yüzü
Okuyor elif cüzü
Yabdıı kibarlıklarnan
Gönülde galır izi

Ölene ât yakdı
Garibe altın dakdı
Acolana madura
Fukariye ee bakdı

Şiir, goşma, âtlar
Boşa geçmez sahatlar
Hep sözünün eriidi
Yerin bulur vaatlar

Garibim gol ganadı
Çorbasına çanâdı
Eddii onca eelikler
Cennetine gonâdı

Tirşiinen pilav yerdi
Dadına doymam der/di
Misafir gelece gün
Döşşekleri sererdi

Andırın a âşııdı
Tabamızda gaşııdı
Geçim derdinden evi
Gurbet ele daşıdı

Görüp geçirdi derd/i
Gene de şükür der/di
Köylünün ahalinin
Memmundu bütün ferdi

Olmaz işi hileli
Gendin bildi bileli
Gaderi deeşmedi
Günü geçdi çileli

Arsızdan haz edmezdi
Çârılsa naz edmezdi
Gözlerini gapatır
Verdiini söz edmezdi

İbadet gizli derdi
Ol güler yüzlü derdi
Andırın ın yolları
Enişli düzlü derdi

İnsanlâ heç doyamaz
Gariye  boyamaz
Yardım yapmanın uçun
Gece günüz uyumaz

Osmaniye elinde
Şölende şenliinde
Hep ekmek sahabidi
Gözel huy benliinde

Söölemeden heç gorkmaz
Harama guşak dakmaz
Duygulanırsa yazar
Herkese ât yakmaz

Andırın hayranîdi
Şooranın ayranîdi
Çil çil altınnarınan
Düğünler seyranîdi

Dooruların sesi O
Yetimin kölgesi O
Galemlerin usdası
Mertliin belgesi O

Yetmiş yıllık ömürde
Kötü yok görünürde
Öteden beri meslee
Semerci bilinir de

Gurbet yedi bitirdi
Gençliini yitirdi
Âşık Gul Köşger emmim
Bolca sevap götürdü

Âşıklıı görülmeli
Köyüne varılmalı
Ozan Kul Köşger adı
Sokaa verilmeli

Şenlikler yapılmalı
Turizme gatılmalı
Gıymatlı Ozan ların
Elinden dutulmalı

Bulamaz bir daa bu can
Gırk yıl hatırda fincan
Pişman olun bak soora
Adını yaşatmassan

Bööklerden isdeemiz
Sonuna tâ desdemiz
Gızık lı gul ozanın
Adı dilde besdemiz