Umutsuzluğa açılan her yolda izlerini gördüm
Ruhunun yol boyunca ağır ve sakin adımlarını takip ettim
Arkandan koşmaya ellerini bu ölümle çevrili bataklıktan çıkarmaya çalıştım
Çünkü duyuyordum serzenişlerini.
Biliyordum pişmanlıkla dolu olan hislerini.
Ezelden bellidir bu ruhun arayışı
Dalgalar sürükler mi beni memleketimden
Hatıralarımdan silinir mi maviler beyazlar ve zambaklar
Sıkışmış kalmış anılar kaplar etrafımı
Bir nefes ister duyulacak bir kulak
Ömrüm yavaşça eriyor
Yapraklarım soluyor
Uyanmalıyım bu karanlıktan
Bu bekleyiş beni yiyip bitiriyor
Maria, kurtar beni bu yalnızlıktan
Bedenim buz gibi eriyor
Adımlarım azalmakta
Kanatlarım bedenimi kaldıramıyor
Ben çırpındıkça bir kol beni aşağıya çekip
Buradan başka bir yer yok sana diyor
Bu keder beni günden güne bitiriyor
Ey Ruhum, görmezden geldiğin bu kaya seni ezecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!