Ozan İlbey Şiirleri - Şair Ozan İlbey

Anne,
Kalbim, bir ruhun güzelliğine değdi,
Kolu kanadı kırık bir kuştu o;
Yaşıyordu,
"Yaşayabildiğim kadar..." diyordu.
Nefes oldu bu günümü yarınıma.

Bekleme uykularda, kalk uyan.
Yok, bu dünyada seninle yol alan,
Semaya uzanan ellerim, isteklerim kum gibi dağılan.
Bilirim, derdim kangrendir, yüreğim ne olur dayan.
Kuytu köşelerde kaldı gülüşüm, umudum ise çoktan kördüğüm.
Dünümde kaldıysa bugünüm,

Baba biliyor musun?
Bugün oğluna artık "Baban aramızda değil" dediler.
Yüreğimi kimsesizliğe ittiler.
İçimde bir tufan, feryat figan bendenim tar uman;
Yıllar sonra hiç bu kadar hissetmediğim umman.
Diyordun, "Her şey gelip geçici bu handan."

Kulak asmadığın gönül kapında, gürzden
Yükselirken aşk naraları, titretirken ellerimi...
Görmez mi sanırsın ahvalimi, feryadımı?
Şah damarımdan daha yakın, olanı.
Nefesinden bir meltem sakinliği hasretimi.

Meleğim
Gökyüzünden dökülen damla damla yağmurlar,
Bir melek süzüldü gözyaşlarıma,
Dualarımda en büyük hediye sendin bana,
En derin gecelerimin sessiz duası…
Sokaklar yıkanır, ben ağladıkça,

Nefsinin kurbanı olmuş Kabil’den olmalar,
Soyu soydan arsız, namustan yoksunlar.
Ey Rabbim, emanet kıldığın yeryüzü,
Artık gökyüzüne doğru ağlıyor.
Toprak narindir, bu yükü taşıyamıyor.
Uykularım, uykularım kaçıyor.

Ey gönül,
Yalnızlığın bile edepli sarılırken omuzlarına mahlası,
Şiir gibiydin kalem ucunda, mısralarca yazılası...
Bir bakış ki Ceylan kahvesi göz bebeklerinin içinde
Kırk yıl seninle dileğim tanrıdan aynı yastığa baş koyulası
Bir ömür kısacık kalır seninle yaşlanması

Kırıktı belki kolum, kanadım,
Ama en çok kalbim…
Kimsesizliğe evim derdim;
Duvarı yoksunluktan, çatısı çaresizlikten.
Bir parkta bank benim yatağım,
Bir karton yorganımdı geceleri.

Nasıl anlatsam seni sana,
Uykusuzluk şiirlerimi…
Hangi makam, hangi hicaz
Anlatır hislerimi?
Hiç bahsetmedim sana;
Ben seni şiir bildim,

Unut beni,
Bir yüz yılın içindeki her saniye kadar.
Silinsin hatıralarım diyorsun.
Vefasızlık senin omuzlarında,
İçi küf tutmuş, kaftanı nakışlı.
Hiç dönüp bakmıyorsun ardına.