Bir çınar idin devrildin
Dost gönlüne ateş verdin
Halk derdini senin bildin
Gelde yanma Feyzullah'a
Türkü yürek işi dedin
Dolu dolu hep söyledin
Gönülleri fetheyledin
Gelde yanma Feyzullah'a
Sazı aldımı eline
Kulak veresin diline
Dost dost demezmi ehline
Gelde yanma Feyzullah'a
Yürek sevgi dolu idi
Bazen de sitem ederdi
Gerçek dostun hassı idi
Gelde yanma Feyzullah'a
Muhabbetin ehli idi
Azzığıyla hep gelirdi
Sadık dostu sazı idi
Gelde yanma Feyzullah'a
Onurlu bir kişilikti
Ezilenden yana derdi
Her yerde kendini bildi
Gelde yanma Feyzullah'a
Çaldı sazını ozanca
Ömrü geçirdi onunla
Selam ola Çamşıhı'na
Gelde yanma Feyzullah'a
Elbette dünya fanidir
Yaşayanlar mutlak ölür
Feyzullah'lar ölümsüzdür
Gelde yanma Feyzullah'a
Sazı sanki bir ok idi
Sözü gerçek mermi gibi
İsmail'le Denizer'i
Gelde yanma Feyzullah'a
Yazım-1983
İsmail GüngörKayıt Tarihi : 21.12.2009 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendisini tanımaktan mutlu olduğum Feyzullah Çınar'ı 1983 de Ankara da bende memurdum ani ölümü,beni ve Servet Denizer isimli dostumu çok üzmüştü.Bir mesai arkadaşım bana ne bu kadar yanıyorsun üzülüyorsun dediginde,o zamanki duygularımı yazmaya çalıştığım şiirdir..
insan sevdiği bir dostunu kaybedince üzülmemesi mümkünmü halit abiyi bir yerde sözünü tutrmadım ben antebliyim ama sen barraklısın derdi aramızda okurduk ama bir proğramında okumadım sonra kaybedince ağladım adam beni menşur edecekti istemedim ama onu üzüp davete icabet etmediğim için halit haraboğlunu üzdüğüm için ağlıyorum dedim aklıma o geldi sizin hikayayi okuyunca ikisinide rahmet dikliyorum selam ve dua ile
TÜM YORUMLAR (1)