Son elveda ya da yeni bir başlangıç, titreyen ve tutuk ellerimi son birkez daha sana uzatıyorum... ister tut ister git ama beni bırakma,
Acılar çektim bitmez tükenmez gecelerce hep alkol içtim sana ulaştım sadece yalnız seni sevdim bunu bil sadece, bunu bil sadece..
Yeşil gözlerin ürpertir beni sımsıcak vücudun yakar tenimi. Sakın ağlama sevdiğim, gözyaşına dünyaları veririm. Sakın ağlama sevdiğim gözyaşına dünyaları veririm...
Söz bitti şimdi susma vaktii...
Bilmek istiyorum
Neden hep böyle oluyor
Herşey çok iyidir sanırsın
Ama hiçbir zaman devamı gelmez
Ya da sen öyle bilirsin
Onu tanıdığımı biliyordum.
Yok olası bir gün daha..sessiz yorgunlukların tortu halinde aktarıldığı bir gün daha..güneş parlıyor karanlık geceden bir çıkış gibi..minik bir savaştan, karanlık kahramanlardan cesur bir savaşçı,cesur bir kahraman gibi büyük bir galibiyetle güne çıkmak gibi..yepyeni bir güneee.
Hayatın aklımda yarattığı beklentiler dışında,olduğu kadar olduğunu anladığım zamanlardan birindeyim ne bir eksik ne bir fazla.
Hayatım hep beklentiler üzerine kurduğum için çekilmez oluyor; Yaptığım davranışlar, kafamızda belirlediğim insanlar, bol kazançlar,az kayıplar….Bu liste uzayıp giderken eldekiler memnun etmezken hala ama hala ısrarla beklediğimi yetinmeyip durmadan şikayet ettiğim bir dünyada yaşamak.bilerek isteyerek acı çekmek, mahkum olmak gibi.
Gece gibisin güzel, gizemli
Şimdi bende bu gece vakti
İstanbul’a seni anlatıyorum
Kimi zaman fısıldayarak,
Kimi zaman haykırarak…
Herkes duysun istiyorum
Sensiz geçen günlerim her gün azalıyor
Yürüyoum ıssız sahillerde
Yakamozu seyrediyorum içimdeki seninle
O sensiz geçirdiğim ilk gecemizdi
Korkuyordum….
Çünkü karanlık idi
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım.
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış,
Seni düşünmek güzel şey
ümitli şey
dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil
şarkı söylemek istiyorum...
Belki hepimiz sitemlerle ölüyoruz. Belki hepimiz yetersizlikle, becerisizlikle ölüyoruz.
her gün bir başka kayıpla kapanıyor kendi üzerine; ruhumuzun sınırlarını bir neşterle zayıflatarak.
Belki de her gün ölüyoruz anlaşılamayacak olduğumuzu duyumsayarak
Gün gün kaybediyoruz sevgiyi ve inancı, sonra aniden can veriyoruz, yasayacak bir ideal kalmayınca ve sonra yeniden doğuyoruz belki uzak bir diyarda bir filiz gibi, bir fidan gibi var etmek için sevilecek bir şeyleri...Karada doğup karada tükeniyoruz küçük yerleşik oyunlarımızla.
Çaresiz ellerimizle kazıyoruz kendi mezarımızı ve kendi kendimizi itiyoruz günden güne özenli aldanışlarımızla...
Elveda yasam beni sen oldurdun...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!