Bir acının taze kokusunu
Sindirsem yüreğimde
Hisseder misin sancımı, söyle
Kalbimde bitâp düşmüş duygularımı
Esir etsen gözüne
Sığınmalıyım birilerinin yanına
Çünkü çok yalnızım bu kadar bakışların altında
Kendimle bu kadar başbaşa kalmaktan rahatsızım
Aradığım bir omuz, bir sarılma
Yoksa hayat bu yalnızlıktan mı ibaret?
Sorgularım bir dakika da bitiyor
Bir sene sora kalbim ağrıyor yeniden
Ama bu sefer bambaşka bir sebepten
Bitişini kendi hazırladığım bir gidişten
Tutunamadığım bu şehirden, İzmir’den
Bitişin arifesinden ruhuma sesleniyorum
Gecelerimi aşar oldu yalnızlık
Hüznümü kapladı, kapandım artık
Senden kalmış hatıralar yıkık
Bende bıraktığın kalbim çok kırık
Ah bilseydin bendeki halini
Bu nasıl bir his allahım
Özlemim doğama işlemiş
Ayrılıklar rüyama girmiş
Ben sevdiğimi özlemişim
Hani nerde, hangi sabah
Bak...
Bak bana, bir kenara, bu tarafa
Bak ki göresin yalnızlık tahtımı
Gör egemen olduğum yerleri
Aşkın olmadığı dünyanın tek yerine
Nefretin olacağı en son yere bak
Kırmızı, benim acımdı...
Kırmızı, senin aşkındı...
Ve kırmızı kan yağdıran buluttu
Elimden uçup gidenlerden sonra başlayan
Zihnimi kanına boyayan
Beni benden alıkoyup, yayan bırakan
Kördüğümle bağlanmış gözlerim; yer, gök yok
Bileklerimde sarılı cehenneme giden bir zincir
Bedenime saplı ateşten oklar; his yok
Altımdaki dünya eriyor yavaşça karanlığın alevlerinde
Benim gibi insanlar her yerde
Benim gibiler evsiz
Yok farzedin beni
Arayıp da bulamadım kendimi
Yalnızlıktan çıkartıp
Yerime koyamadım kendimi
Farzedemem seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!