Ozan Arif sen hep çile çektin

Ozan Arif sen hep çile çektin,
Senin kadrini bilen olmadı.
Hasta oldun genç yaşında çöktün,
Senin yanına gelen olmadı.

Sen kıymetini bilirdin yurdun,
Önderi oldun onca Bozkurdun.
Vatan aşkıyla çırpınıp durdun,
Vatandan başka çilen olmadı.

Bize destan söyleyip yazan yok,
Senin gibi artık bir ozan yok.
Sen gittin gideli derdimiz çok,
Senin gibi saz çalan olmadı.

Kem söz ile kafamız ütüldü,
Artık bizim nutkumuz tutuldu.
Senin destanların unutuldu,
Eline kopuz alan olmadı.

Yusuf senden geriye ne kaldı?
Davanın yerini makam aldı.
Derdimiz günden güne çoğaldı,
Dertlere çare olan olmadı.