Ozan Arif'e Şiiri - Ahmet İşleyen

OZAN ARİF'e

Giresun, Alucra, Hapu köyünde
Şu yalan dünyaya gelen Ozan'dı
Vatan hasretiyle gurbet ellerde
Bilmiyorum kaç yıl kalan Ozan'dı

Bir çorak tarlaya tohum ekmezdi
Dimdik ayaktaydı asla çökmezdi
Sözünü dudaktan geri çekmezdi
Haksızlığa cephe alan Ozan'dı

Ülkü ocağına girdiği zaman
Ülküdaşlarını gördüğü zaman
Almanya'da konser verdiği zaman
Tebessüm eyleyip gülen Ozan'dı

"Ölmez bu hareket" diye kükredi
Tek derdim vatanım milletim dedi
Ömrünü kavuşmak hayali yedi
Vatanı nazlı yar bilen Ozan'dı

Başka name yoktu sazın telinde
Şu iki kelime vardı dilinde
'Turan' hayaliyle 'ülkü' yolunda
Sazını coşkuyla çalan Ozan'dı

Gözünde yaş idi mazluma zulmet
O da gereğini yapardı elbet
Devlet, vatan, bayrak, memleket, millet
Haini olanı silen Ozan'dı

Onüç şubat güneş Arif'siz doğar
Çekiler acılar tarifsiz doğar
Her gönülde ayrı ayrı yeri var
Ahmet'in baş tacı olan Ozan'dı