Ozan Arif! Şiiri - Seçil Karagöz

Ozanım, ozanım, ozan Arif’im;
Senle güzelleşti özgün tarifim.
Folklorla, müzikle boy gösterirdik;
Ülkücü gençliğe coşku verirdik.

Yetmişli yıllarda Samsun’du mekân;
Mücadele verdik hiç yokken imkân.
Yürekten dostlardık, pek güvenirdik;
Birbirimize hep moral verirdik.

Saygı ve muhabbet her zaman vardı;
Yalansız, riyasız dostluklar yârdı.
Tırnağımıza taş değse ezerdik;
Ülküdaşımıza değer verirdik.

Çıkarcı değildik, hep paylaşırdık;
Arada hırlaşsak da uzlaşırdık.
Cesurduk, yiğittik, özveriliydik;
Bir yardım gerekse omuz verirdik.

Bizim kuşak pek az kaldı geride;
Çatlı’lar, Kukul’lar kim bilir nerde!
Seksenle birlikte darbeler yedik;
Arardık, sorardık, haber verirdik.

Allah, kalanlara selamet versin;
Göçenlere ise rahmet eylesin!
Ozanım, küssek de mutlak söz verdik;
Davamız kutsaldır, destek verirdik.

Tek gücendirilen sen değilsin, bil;
Haddini aşanlar için çalar zil!
Bilirsin, her daim alında terdik;
Yererdik, överdik, emek verirdik.

02.02.2015
Kardeşim ve dostum Arif Şirin’e buradan hürmet, muhabbet ve mahsus selamlarımı sunarım.