Öz Yakarış Şiiri - Mahmut Gün

Kadehten içtigin yanlizlik zehri mi, yandin!
Özgürlüğü bedelsiz hazine mi sandın
Harcarsın bitmez, sahibiysen biten sen,
Yürürsün bakmadan yanına, doluysa kesen…

Gaflet, tam orda başlar sonra düşmez yakandan.
Seyret halini ayna timsali, her sana bakandan;
Hüznü görüp burkulur için, kalbim? dersin ….
Duymayınca seni; anlar, veda nutku çekersin ….

Sahip olmayın bana, benim yolum daha çok!
O yolda bir yar gerekmez mi; düşünen yok...
Aşkı afyon sanırdın gark oldun hezeyana?
Pişmanlık elçileri salınır her bir yana....

Hayatın bayatlığından etme şimdi şikayet
Seni bekler mi sandın en uçta ebediyet?
Şaşkın şaşkın durma şimdi senin adın fani
Devam derken tamam denilenlerden, hani……

Kıvrılasım gelirdi benliğimin izbe kuytusunda,
Öz yakarış yankısı sade, o ızdırap kutusunda
Bu hafakan ritüeline kalbim stüdyo olmuş
Hüzün galebe çalar, ruhum bir o kadar solmuş…